Fermín: „Zawsze mam przed oczami cel”.

Piętnaście minut Fermína Lópeza (El Campillo, 11/V/2003) to bardzo dużo. Na boisku, gdzie zawsze występuje, lub podczas wywiadu. Xavi to dostrzegł i wkrótce zrozumiał to także Hansi Flick. Wzbudziło to również zainteresowanie marką Under Armour, tą samą, którą Curry nosi w NBA. „Byłem pod wrażeniem, że tak dużo na mnie postawili”. W niedzielę skończy 22 lata, grając w swoim szóstym klasycznym meczu.

Byli bardzo blisko awansu do finału Ligi Mistrzów , ale im się nie udało. Jaki jest nastrój w szatni?

Bycie dwie minuty od finału Ligi Mistrzów na pewno boli. Byliśmy bardzo blisko i szczerze uważam, że na to zasłużyliśmy. Powinniśmy być bardzo dumni z wygranej w Lidze Mistrzów. Jesteśmy bardzo młodą grupą i ta porażka pozwoli nam się rozwinąć i czegoś nauczyć.

Przeczytaj także

Czy będzie to miało na nich wpływ w niedzielę?

Jesteśmy przygotowani i pełni zapału. Nie ma większej motywacji niż gra w lidze z naszym wielkim rywalem i dawanie z siebie wszystkiego.

Klasykiem tym może zakończyć wspaniały rok.

Prawda jest taka, że ​​sezon był niesamowity, odkąd zacząłem od Pucharu Europy, a potem od złota na igrzyskach olimpijskich. Naprawdę mi się podoba. Mamy nadzieję wygrać ligę, która jest tym, co nam pozostało po Pucharze i Superpucharze.

Nie ma to nic wspólnego z ubiegłym rokiem. Przeszedł do Barcelony, ale został bez tytułów. Czy to było dziwne?

Byłem wniebowzięty. Dołączyłam do pierwszej drużyny Barcelony i cieszyłam się każdym dniem, ale wyniki nie nadchodziły. Nie zdobywamy tytułów, a to jest najważniejsze w Barcelonie, więc nie można być zadowolonym.

W zeszłym sezonie byłem wniebowzięty, ale w Barcelonie, bez tytułów, nie można być szczęśliwym.

Potem pojawia się Flick i niemal ci sami gracze...

Myślę, że trener zmienił naszą dynamikę i mentalność. Od samego początku staliśmy się rodziną. Tak, na pewno graliśmy bardzo dobrze w piłkę nożną dzięki niemu. Jednak cała szatnia jest jedną rodziną i widać to na boisku.

Flick był również pomocnikiem. Czy udziela ci rad?

Flick przede wszystkim udziela porad taktycznych i decyzyjnych. Ale nigdy nie podał mi żadnych przykładów ze swojej kariery sportowej.

W Valladolid zdobył bardzo ważnego gola, ale szukał go przez trzy miesiące. Czy jest zawodnikiem, który musi zdobywać bramki?

Od dziecka zawsze byłem świetnym strzelcem, zawsze lubiłem strzelać gole. Również udzielanie asyst, co? Będąc zawsze blisko obszaru, staram się być dobrze pozycjonowany i wyprofilowany, aby dobrze go zdefiniować. Cel jest czymś, co zawsze mam na myśli.

Są pomocnicy, którzy twierdzą, że wolą podawać.

Wolę cel. To uczucie (pauza)… które kocham.

Strzelił gola Madrytowi na Bernabéu. Jak mógłbyś to poprawić?

Wejście na Bernabéu było bardzo dobrym momentem, chociaż wróciliśmy po tym, jak [Fermín strzelił gola na 2:2, a mecz zakończył się wynikiem 3:2]. Mam nadzieję, że jeden z nich trafi na Montjuïc.

Jeśli Leganés strzeli gola, czy stadion powinien zostać zamknięty?

Zwariowałbym. Ale prawda jest taka, że ​​wtedy podjęłam straszną decyzję. Sztuka była dobra, ale najważniejsze było zdobycie gola, a ja zostałem bez gola.

Kiedy jesteś niski, uczysz się unikać zderzeń i zachować siłę na nogach.

Gavi, Olmo, Fermín... Czy pozycja ofensywnego pomocnika jest najliczniej obsadzona?

W środku pola mamy dużą konkurencję. Wszyscy jesteśmy dobrzy i każdy może grać. Ale prawda jest taka, że ​​dogadujemy się świetnie. To wszystko jest bardzo zdrową konkurencją. Na boisku każdy próbuje wywalczyć sobie miejsce, ale między tą trójką nie ma złej krwi.

Wszyscy trzej pochodzą z kamieniołomu i są silni w starciu. Czy uczą cię tego?

Na koniec, jako dziecko pracujesz w Masii i uczą cię, jak to robić. Kiedy jesteś mały i niski w kategoriach młodzieżowych, tak jak ja, uczysz się unikać przeszkód i stać mocno na nogach. Musisz to zrobić, bo jesteś słabszy od innych.

Spośród 17 bramek zdobytych w barwach Barcelony , 5 padło z ławki rezerwowych.

Niezależnie od momentu, czy jesteś zawodnikiem wyjściowym czy rezerwowym, najważniejsze jest, aby jak najlepiej wykorzystać minuty spędzone na boisku. Jeśli możesz pomóc drużynie poprzez swój wkład, tym lepiej. Tak to widzę.

„Z Linares nie ma powrotu.” Ile razy to słyszałeś?

Tysiąc razy. Kiedy odchodziłem, nie wyobrażałem sobie, że wrócę, że będę w pierwszym składzie i że wydarzy się coś tak strasznego. Życie czasami tak wygląda. Musiałem wybrać inną historię i ścieżkę niż pozostali koledzy z drużyny, ale dzięki Bogu moje wypożyczenie przebiegło pomyślnie i pozwoliło mi wrócić i zostać w Barcelonie.

Młodsi ludzie mogą uważać go za wzór do naśladowania.

Mój przykład może posłużyć jako punkt odniesienia dla młodego zawodnika, który nie jest brany pod uwagę lub który potrzebuje czasu gry w innym zespole. Nigdy nie musisz się poddawać, ale musisz chcieć się usprawiedliwić.

Może wydawać się dziwne, że Andaluzyjczyk tak dobrze mówi po katalońsku, ale dla mnie przychodzi to naturalnie. Fermin

Dlaczego obniżone pończochy?

Jako dziecko nigdy się w to nie bawiłem. W drużynie młodzieżowej był okres, kiedy nie grałem zbyt wiele, a gdy już musiałem grać od początku, skarpetki były za ciasne i moje łydki podjeżdżały do ​​góry już po 70. minucie. Potem zaczęłam próbować mniejszych, problem ustał i spodobało mi się, jak pasują.

Czy masz jakieś amulety?

Buty. Radzą sobie dobrze. Od kiedy się zmieniłem, strzelam gole. Przynoszą szczęście.

Są młodą, lokalną grupą. Czy masz wrażenie, że spędzasz więcej czasu ze znajomymi niż w pracy?

Czasami sprawiamy wrażenie gangu. Kiedy jesteśmy w szatni, mamy wrażenie, jakbyśmy wciąż byli w La Masia, w sali gier. Mamy w sobie iskrę żartów i przekomarzania się. Na boisku jesteśmy bardzo poważni i bardzo sobie pomagamy.

Wyglądamy jak gang albo jakbyśmy wciąż byli w pokoju gier w La Masia. „Bawiliśmy się dobrze” Fermin

Mówią, że to ty osiągnąłeś znakomite wyniki w La Masia.

W domu zawsze wpajano mi, że oba te procesy muszą iść naprzód. Każde dziecko marzy o tym, by zostać piłkarzem, ale nauka jest ważna. Dobrze jest mieć plan B.

Nie waha się odpowiedzieć po katalońsku. Czy jest to godne pochwały czy coś normalnego?

Dla mnie to naturalne, bo jestem tu odkąd miałem 13 lat. Słucham tej muzyki w szatni, w La Masia i w szkole. Może wydawać się dziwne, że Andaluzyjczyk tak dobrze mówi po katalońsku i chce się w ten sposób wyrażać, ale dla mnie przychodzi to naturalnie.

Czy wyobrażasz sobie siebie na Spotify Camp Nou? Czy cieszysz się na powrót?

Myślę, że cały klub je ma. Osobiście nigdy nie miałem okazji grać i naprawdę chciałbym grać w domu.